آسیت

سندرم افزایش فشار خون ریوی (PHS) که به عنوان سندرم آسیت نیز شناخته می­شود، اولین بار در سال 1950 در پولت بوقلمون دیده شد و پس از آن در سال­های 1970-1960 در جوجه­ها در ارتفاعات دیده شد و از این رو به آن بیماری ارتفاعات گفتند. با بهبود شرایط پرورش و ضریب تبدیل دان، رشد گله­های گوشتی با سرعت بیشتری همراه شد که این افزایش ابتلا به سندرم آسیت را به دنبال داشت. آسیت تجمع مایعات در حفرات پریتوئن، پریکارد و اطراف کبد است که گاهاً تجمعات پروتئینی (فیبرین) زرد رنگ در آن دیده می­شود. آسیت گسترش جهانی دارد ولی بیشتر در ارتفاعات و مناطق با دمای پایین و در میان گله­های گوشتی رخ می­دهد و  پرندگان جوان که رشد سریع­تری دارند بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری هستند. علت اولیه آسیت ناشناخته است  اما عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، فاکتورهای محیطی و مدیریتی، تهویه نامناسب هوا و بیماری­های تنفسی که هایپوکسی و کمبود اکسیژن را القا کنند را در رخداد آسیت دخیل می­دانند. شیوع آسیت 1-5 % و تلفات 1-2% است که در ارتفاعات و شرایط بد تهویه هوا، تلفات می­تواند به 30% برسد. از این رو که تلفات آسیت در سنین و وزن­های بالا رخ می­دهد، زیان­های اقتصادی سنگینی را متحمل مرغدار می­کند. آسیت